सत्याचा असीम आनंद

कुठलाही खोटानाटा आरोप लावायचा. याच्या आधारे माध्यमातून गदारोळ माजवायचा. त्याचा खुलासा समोर येऊ द्यायचा नाही. सत्य समोर आणायचा कोणी प्रयत्न केला, तरी तो आवाज दडपून टाकायचा. मग ज्यांच्यावर आरोप केलेत, त्यांच्या अटकेसाठी धुमाकुळ घालायचा. त्यातून पुन्हा हिंदू असल्याची लाज वाटायचे नाटक सुरू करायचे आणि न्यायासाठी लढाई असल्याचा आव आणायचा. ही गेल्या दोन दशकात गुन्हेगारी मोडस ऑपरेन्डी झालेली आहे. पण प्रत्येकवेळी ही गुन्हेशैली न्यायाच्या कसोटीवर तोंडघशी पडलेली आहे. हेच मालेगाव स्फ़ोटात झाले. तेच अजमेर खटल्यात झाले आणि आता मक्का मशीद खटल्यात झालेले आहे. त्यात निरपराधी पकडायचे आणि सरकारी तपास यंत्रणांना गुन्हेगारी पद्धतीने कामाला जुंपून खोटे खटले भरायचे. त्याची सुनावणी लांबवत राजकारण खेळायचे, ही पद्धत आता पुर्णपणे उघडी पडली आहे. त्याची सुरूवात गुजरातच्या दंगलीपासून झाली आणि आता ती पुरती नाकाम झाल्यावरही त्याचेच नवनवे प्रयोग चालू असतात. कालपरवा कठुआच्या बलात्कार प्रकरणात त्याचा नवा चेहरा समोर आला. ती घटना खोटी नसली तरी त्यात कुठल्याही पुराव्याशिवाय संपुर्ण हिंदू समाजाला लाज वाटण्यासाठी जे दबावतंत्र वापरले गेले, त्याला पुरोगामी मोडस ऑपरेन्डी म्हणतात. म्हणूनच कठुआ असो किंवा उन्नावची घटना असो, त्यातले सत्य भलतेच काही निघण्याची आता खात्री वाटू लागलेली आहे. मक्का मशिद स्फ़ोटाच्या खटल्यात असीमानंद वा अन्य आरोपी पुर्णतया निर्दोष सुटले. कारण त्यांच्या विरोधात कुठला पुरावा नाही. मग ११ वर्षे त्यांच्या विरोधात पांडित्यपुर्ण बकवास करणार्‍यांना कुठली लाज वाटली आहे काय? कशाला वाटेल? पहिल्या क्षणापासून आपण खोटेपणा करतोय याची खात्री ज्यांना असते, त्यांना लाजलज्जा कधीच नसते. पण त्यांचा खोटेपणा सिद्ध करण्यासाठी असीमानंद वा कर्नल पुरोहितांना मात्र अग्निदिव्य करावे लागत असते.

भारतीय अध्यात्म, धर्मशास्त्र वा पुराणकथा बघितल्या तर त्यातून तोच बोध मिळतो. त्यात सत्यशील वा सत्यवादी असतात, त्यांनाच कायम आपल्या खरेपणाच्या सत्वपरिक्षा द्याव्या लागलेल्या आहेत. खोटारडे मात्र प्रत्येक युगात व समाजात उजळमाथ्याने आपला खोटेपणा मिरवत राहिलेले आहेत. आजच्या युगात त्या जमातीला पुरोगामी संबोधले जाते. पुराणात त्यांना मायावी राक्षस वगैरे संबोधने होती. असीमानंद यांच्या छळ करून मिळवलेल्या कबुलीजबाबावर हा सगळा तमाशा अवलंबून होता. यात काहीही नवे नाही. गुजरात दंगलीला मुख्यमंत्री नरेंद्र मोदी यांचीच फ़ुस होती व त्यांनीच ती दंगल घडवून आणल्याच्या आरोपाचा आधार काय होता? तर गोध्रा घडल्यानंतर मुख्यमंत्र्यांनी वरीष्ठ पोलिस अधिकार्‍यांची बैठक आपल्या निवासस्थानी बोलावली. तिथे गोध्रा घटनेची प्रतिक्रीया उमटेल आणि त्यात हिंदूंना आपला राग व्यक्त करण्याची मोकळीक द्यावी, असे पोलिसांना म्हणे मोदींनी आदेश दिलेले होते. तिथे हजर असल्याचे सांगत संजीव भट या अधिकार्‍याने हा गौप्यस्फ़ोट केला होता. तो धडधडीत खोटे बोलत असल्याचे बारा वर्षांनी सुप्रिम कोर्टातच सिद्ध झाले. पण तेवढ्या विधानावर बारा वर्षे देशातच नव्हेतर जगभर मोदींना आरोपीच्या पिंजर्‍यात उभे करण्यात आलेले होते. बारा वर्षे एका निरपराध माणसाला गुन्हेगार ठरवून बदनाम केल्याची यापैकी एकाला तरी लाज वाटली होती काय? कशाला वाटेल? ज्यांचा धर्मच खोटे बोलण्यात सामावलेला आहे, त्यांच्याकडून यापेक्षा वेगळी काय अपेक्षा करता येईल? जयपूरच्या पक्ष अधिवेशनात गृहमंत्री सुशीलकुमार शिंदे बेछूट खोटे बोलत संघाच्या शाखेवर घातपाती प्रशिक्षण दिल्याचे ठासून सांगतात, त्यांच्याकडून किमान सत्याची कोणी अपेक्षा करावी? पण अशा लोकांच्या हाती सत्ता गेली, मग निरपराध पुरोहित वा असीमानंद यांना अग्निपरिक्षेला सामोरे जावे लागत असते.

गुजरातमध्ये खोटेपणा सुरू झाला आणि पुरोगामीत्व मिरवण्यासाठी माध्यमातलेही दिवटे त्यामागे भरकटत गेले. म्हणून आज पत्रकारितेने आपली जनमानसातील प्रतिष्ठा गमावली आहे. गुजरातनंतर पुरोगामी कॉग्रेसला दिल्लीतली सत्ता मिळाली आणि तमाम पुरोगाम्यांना हिंदू समाजाला अपराध भावनेत गुंडाळण्याचा मोह आवरता आला नाही. त्यातून मग हिंदू दहशतवादाचे भुत निर्माण करण्यात आले. त्यासाठी मालेगावच्या स्फ़ोटाचे खापर पुरोहित व साध्वी यांच्या माथी मारण्यात आले. त्यांच्यावर मोक्का लावता गेला आणि सुनावणीशिवाय त्यांना गजाआड डांबून ठेवण्यासाठी मग कुठल्याही घातपात व स्फ़ोटात त्यांची नावे गोवण्याचा सपाटा सुरू झाला. त्यात समझोता एक्सप्रेस, अजमेर, मक्का मशीद अशा कुठल्याही प्रकरणात पुराव्याशिवाय त्यांची नावे गोवली गेली. सोमवारी जो निकाल आला, तोही तसाच खटला आहे. त्यात कुठलाही पुरावा नाही की कोणी साक्षीदार नाही. हाणूनमारून कोणाच्याही खोट्या जबान्या घेण्यात आल्या आणि त्यांनी कोर्टात त्याच साक्षी देण्यास नकार दिला. अशा खोटेपणाची केंद्रीय गृहखात्याकडून सुरूवात झाल्याची, तात्कालीन गृह मंत्रालयातील मणि नावाच्या अधिकार्‍याने ग्वाही दिलेली आहे. त्याला पुरक कागदपत्रेही समोर आणली गेली आहे. न्यायालयीन यंत्रणेचा वापर करून हिंदू दहशतवाद सिद्ध करण्याचे मोठे कारस्थान युपीए कारकिर्दीत राबवले गेले. त्याचीच लक्तरे आता चव्हाट्यावर येत आहेत. असीमानंद यांचाच कबुलीजबाब हा त्यांच्या विरोधातला सर्वात भक्कम पुरावा होता. याखेरीज काहीच नसेल, तर खटला चालतो कशाला आणि इतकी वर्षे लांबतोच कशाला? तर त्यातून हिंदूंच्या मनात अपराधगंड निर्माण करायचा खरा डाव! आताही कठुआच्या घटनेनंतर हिंदू असल्याची लाज वाटण्याचे नाटक रंगवण्याचा उद्योग झालाच ना? तोच आता उघडा पडला आहे.

अलिकडे लोया प्रकरण असेच गाजवले गेले. त्यात कसलेही पुरावे नाहीत. संभाजी भिडे वा कोरेगाव भीमा घ्या. तिथेही पुराव्याची बोंब आणि भिडे गुरूजींना अटक करा हा आग्रह आहे. त्यासाठी आंदोलन पुकारले जाते. आपण बेछूट आरोप करायचे आणि कसल्याही पुराव्याशिवाय अटकेच्या मागण्या करायच्या. अटक झालेल्यांना मग तारखा लांबवून आत सडवायचे, ही पुरोगामी कार्यशैली आहे. भिडेंना अटक करण्यापेक्षा असीमानंद वा पुरोहित यांच्या खटल्याचा वेगाने निकाल लावण्याची मागणी का झाली नाही? अशा मागण्या अटकेसाठी असतात. न्यायाची मागणी कुठेच होताना दिसणार नाही. हातात फ़लक न्यायाच्या मागणीचे असतात. पण हट्ट अटकेसाठी होत असतो. अटक झाल्यावर पुढे काय? पुढे काहीच नाही. पुरोहित प्रकरणात जामिन देताना सुप्रिम कोर्ट म्हणाले, कुठल्या तरी जमातीला खुश करण्यासाठी अन्य कुठल्या निरपराधाला दिर्घकाळ तुरूंगात डांबून ठेवण्याला मान्यता देता येणार नाही. या एका वाक्यातून हिंदू दहशतवादाचे पितळ पुर्णपणे उघडे पडलेले आहे. खटल्याशिवायच हिंदू नामवंतांना, संघटकांना व धार्मिक नेत्यांना तुरूंगात डांबण्याचे कारस्थान म्हणजे, ही तथाकथित ‘न्यायाची लढाई’ असे समिकरण झालेले आहे. कठुआ प्रकरणातही वकील वा भाजपा नेत्यांनी संपुर्ण तपास व चौकशीची मागणी केलेली होती. त्यांच्यावर बलात्काराचे समर्थन केल्याचा खोटा आरोप लावण्यात आला. गदारोळ करायचा आणि न्यायाचाच बळी घ्यायचा, ही पुरोगामी गुन्हेशैली हिंदूंना धर्मवादी व धर्माच्या नावाखाली एकत्र येण्यास भाग पाडत चालली आहे. पुढल्या वर्षी लोकसभा मतदानात केवळ हिंदू नेता वा पक्ष म्हणून भाजपाला मोठे यश मिळाले, तर त्याचे मोठे श्रेय अशा पुरोगाम्यांना असेल. कारण त्यांनी क्रमाक्रमाने हिंदू तटस्थतेला सुरूग लावण्याचा कहर केला आहे. असीमानंद यांच्या निर्दोष सुटकेने कठुआ प्रकरणातली हवाच घालवली आहे.